Lente

'Ze voelde het voorjaar overal om zich heen, zelfs binnen in haar, en ze stootte een lange, doordringende vreugdekreet uit. Toen zei ze tegen Birk: "Zo moest ik de lente verwelkomen, anders zou ik uit elkaar gebarsten zijn. Hoor eens! Hoor je de lente?" Ze stonden een tijdje zwijgend naast elkaar te luisteren naar het gekwetter, het gesuis, gezoem, gezang en gemurmel in hun bos. In alle bomen, watertjes en struiken zat leven. Overal was het frisse, wilde lentelied te horen. "Ik voel de winter uit me wegstromen," zei Ronja. "Ik ben straks vast zo licht dat ik kan vliegen.'

Uit: Ronja de Roversdochter - Astrid Lindgren


Yeah, het is écht. Lénte! De zon schijnt, de magnolia van de onderburen barst uit zijn voegen en ik sta te popelen om naar buiten te gaan! Ik wil de vogeltjes horen, de bloesems ruiken en met mijn blote voeten in het gras zitten. Mijn (grijze) wintertruien heb ik verbannen naar ver achter in de kast, net zoals mijn kruik en 's ochtends word ik al vroeg gewekt door de zonnestralen op mijn gezicht. I like it!

De bomen zijn afgeladen met groene knoppen; vol belofte! Even was ik bang dat het slechts een hersenspinsel van me was, ingegeven door hoop en 'omdatikhetwil!'. Dat mijn wens de vader van mijn gedachte was en we vorig jaar niet, zo goed als, in het bos woonden met al dat groen voor de deur. Had ik door het lange wachten alles mooier gemaakt dan het was? Nee, het is echt! We kunnen weer in bad met het rolgordijn open en uitzicht op de blaadjes van de bomen i.p.v. op de overburen! En zij op ons...


'Het licht van de zon is het universele medicijn uit de hemelse apotheek.'
-A. von Kotzebue
En zo is het maar net! :-)