vrijdag 23 augustus 2013

Teamwork

'Hoe komt dat dan?', wordt mij regelmatig gevraagd, nu het wat beter met me gaat. Dit is zeker niet alleen aan rust, reinheid en regelmaat te danken. Ik heb een mooi pretpakket van hulpverleners samengesteld.

CelHerstelCentrum.
Eindelijk weer richting het oosten! Naar Enschede of all places! Again! Naar aanleiding van een artikel in Happinez ben ik hier van oktober 2007 tot 2010 ook geweest en ik ondervond destijds forse verbetering! Toch ben ik daar weer gestopt toen. Mede door de afstand, maar ook omdat er iets ontbrak, al wist ik niet goed wat. Mezelf, weet ik nu.
Eindelijk dus weer naar Rinno van het CelHerstelConcept! Wat vertrouwd om daar weer te zijn! Ook daar zijn de nodige dingen veranderd en doorontwikkeld. Tijdens mijn eerste consult is er een urinemeting van onder meer zware metalen gedaan, waarvan mijn uitslag niet eens zo slecht was, alsook een levend bloed analyse. Vooral naar dit laatste was ik zeer benieuwd. Want was er iets te zien van al die (lyme) bacteriën en intracellulaire infecties?
Jawel hoor, er was genoeg te zien. Waar mijn bloedcellen als mooie rondjes hadden moeten ronddartelen, waren het bij mij futloze, gefrommelde gedrochtjes. Te weinig, te langzaam en ook al niet de juiste vorm. In sommige cellen zag je de indringers zitten. Bacteriën doolden er rond alsof ze nooit anders hadden gedaan.
Remedie: ontgiften en het zuur-base evenwicht herstellen. In tegenstelling tot bij mijn vorige behandeling maakt het hier niet uit om welke bacteriën het precies gaat. (Wat scheelt dit veel geld aan onderzoeken!) Naast het ontzuren, zodat mijn 'beestjes' zich niet meer thuis voelen gaan we ook mijn immuunsysteem verbeteren, zodat mijn lijf zelf de boel weer op gaat ruimen. Deze behandeling is niet gericht tégen een klacht maar vóór mijn immuunsysteem (= isopathie). Hier een link naar mijn druppels; Sanum-therapie.

Dit alles op een heel erg slakkentempo, om maar niet mijn overprikkelde lijf teveel te belasten. Veel contact verloopt per mail omdat Enschede nu eenmaal niet naast de deur ligt.

Ook voedingsadviezen zijn een belangrijk onderdeel van deze behandeling, maar dat spreekt, voor mij, voor zich. En daar hoort dat biertje uit mijn vorige blogpost dus eigenlijk niet bij, denk ik.. ;)

Kinesioloog.
Onverwacht kwam Merel op mijn pad. In eerste instantie kwam zij aan huis voor poes Billy.
'In de kinesiologie wordt gebruikt gemaakt van spiertesten om uit te zoeken waar, waarom en wanneer de balans in het lichaam verstoord is geraakt en tegelijkertijd hoe die balans kan worden hersteld.'
Door Merel leer ik weer te voelen en dat ik daar ook daadwerkelijk op mag vertrouwen. 'Leven met hart en ziel!' Ik was mezelf kwijtgeraakt, was alleen nog gefixeerd op alle ellende die ziek zijn met zich mee brengt; nu heb ik zelf weer mijn touwtjes in handen!
Naast energetische en emotionele kan zij ook fysieke blokkades opsporen en opheffen.

Psycholoog.
En last but not least, heb ik mijn psycholoog. Mijn langst meereizende reisgenoot ever. Soms zien we elkaar regelmatig, soms ook maanden niet. Al mijn zorgen en diepste gedachten kan ik bij hem kwijt. And I love it!


Alledrie geven ze mij adviezen, steun en waar nodig een schop onder de kont! Mijn ultieme dreamteam! En ik geniet van deze reis!


www.celherstelcentrum.nl
www.movimento.nl

zaterdag 17 augustus 2013

Babysteps

En zie; de zon breekt door!
Stiekem gaat het best wel goed met me! Gestaag zet ik stapjes voorwaarts. Wow, dat is ook de eerste keer in mijn blog-geschiedenis! (Oei, da's dus sinds 2011 of eigenlijk al sinds 14 juli (quatorze juillet) 2010, toen ik met mijn behandeling van toen begon).
Dat het wat beter gaat, houdt niet in dat jullie mij vaker zien. Nog steeds bel ik afspraken af, als ik ze al maak, ben ik echt niet al nóg een keer bij Olli geweest en ben ik ontzettend moe.
Zo intens en ontiegelijk moe, maar.... ik doe meer. Echt! Mijn stapjes zijn zo klein dat ze soms mij amper opvallen. Om ze de aandacht te geven, die ze absoluut verdienen, zijn hier mijn GROOTSE, kleine stapjes:

-Met stip op 1....... tromgeroffel...... ik heb gedanst! Heel 'Nobody's wife' van Anouk lang! :D
-Ik heb zélf mijn kaarten gepost! Helemaal met de auto! Autorijden verleer je dus niet. Thank God! Alleen zal ik volgende keer de auto wél op slot doen als ik weer thuis ben. Oeps!
-Vriendlief mag weer tegen me praten! (deze verdient ook zeker een stip!)
-Ik kan weer eens muziek luisteren!
-Ik herstel sneller en na een slechte dag(en) ga ik verder waar ik was gebleven en dus niet in de min!
-Ik heb niet meer 5 pauzes nodig om boven te komen.
-Er bevinden zich al minder krukjes in huis.
-Mijn joggingbroek is verbannen.
-Ik kan de poes eten geven. Lees: bukken.
-Mijn roze fiets is uit het vet gehaald!! Zie mijn blogpost van november 2011.
-En terwijl ik dit schrijf drink ik een biertje!

Ik vind het zo leuk!!

vrijdag 2 augustus 2013

Home sweet home


Het is er weer eens ingewreven. Rust, reinheid en regelmaat zijn echt mijn allerbeste vrienden.

Enthousiast bood ik aan om op het konijn van Milan en Finn te passen, terwijl zij op de camping in Frankrijk zouden zijn. En passant kon ik dan mooi 3 weken vakantie vieren in Brabant. Barbecuen bij pa en ma, me in het zwembad werpen bij oom Bart en tante Coby en eindelijk weer eens bij oma langsgaan. Een mooie bijkomstigheid was dat hier thuis dan onze nieuwe keuken geplaatst kon worden, zonder al te veel overlast voor mij. 

Naïef! Wat ik thuis niet kan, kan ik ergens anders ook niet doen. Wat best logisch is overigens. Dus na een week op de bank te hebben doorgebracht, verrot door de hitte en alle verleiding, ben ik nu weer lekker thuis! Hangende pootjes? Welnee! Moe, dat wel. Maar tot mijn groot genoegen heb ik ontdekt dat een 'normaal' huis met tuin helemaal niet zoveel handiger is dan ons eigen huis op 2-hoog! Ook ben ik mooi verschoond gebleven van verbouwen in een hittegolf en mag ik nu onze nieuwe keuken soppen en inrichten, wat ik serieus leuk vind! :) 
En last but zekers not least, eigenlijk ben ik gewoon heel graag thuis bij man en kind. Euh... vriend en poes!