woensdag 23 oktober 2013

Buy Nothing New

O'Een actie die bewustwording stimuleert over alles wat we allemaal reeds bezitten en iedereen oproept een maand lang geen nieuwe spullen te kopen. Zo herontdekken we een maand lang alles dat we al hebben en dat is best heel bijzonder.' Dit dus.

Dit jaar is oktober voor de tweede keer Buy Nothing New-Maand. Sinds ik dit weet kan ik niets meer kopen zonder schuldgevoel. Dan maar meedoen!

Schaarste creëert verlangen. Zoveel is mij inmiddels wel duidelijk. Al na slechts een week* zijn de meest simpele dingen onweerstaanbaar geworden. Zo word ik al hebberig van een paar sokken en lijkt het hebben van die ketting die ik op ebay zag ineens van levensbelang. By the way, ik draag nooit kettingen. Maar deze maakt dat jurkje, wat ik ook al niet draag, wel echt helemaal af.
Juist deze maand komt Blond Amsterdam met een magazine. Een heuse múst-háve-féél-góód-glóssy. Neeeee! En in mijn laatste Flow zit de aankondiging van hun volgende special: Book for paper lovers. Neeeee! Die-is-voor-mij-gemaakt!

Ik vrees dat het stimuleren van de economie mij vooralsnog beter afgaat. Ondertussen stort ik mij enthousiast op het maken van verlanglijstjes. Zelfs 's nachts houdt het mij bezig. In mijn droom houd ik angstvallig 2 repen chocolade vast omdat ik dat een maand lang niet mag hebben...

15 november is ver weg. Volgens mijn vriend zit ik in de ontkenningsfase. Hoezo? ;)
Misschien toch weer Sinterklaas vieren? Als dat nog mag.. Iemand interesse in mijn lijstje?


*Mijn bnn-maand loopt van 15 oktober tot 15 november.

woensdag 2 oktober 2013

Hallo wereld!

Ineens is het daar. Pats. Boem. Angst. Totaal onverwacht word ik er door overvallen. Ik vind het eng. Ik vind de buitenwereld eng. Ik weet niet meer zo goed hoe het moet. Hoe werkt die wereld ook alweer? Zo lang heb ik er geen deel van uitgemaakt. Sterker nog, omdat ik er toch geen onderdeel van kon zijn, heb ik hem afgekraakt, weggezet als iets stoms. Immers wat niet leuk is, hoef je ook niet te missen.

Nu mag ik dat zelfgecreëerde 'monster' weer gaan ontdekken. Ik voel me als een kind dat voor het eerst naar school gaat. (Ha, daar was ik vroeger al geen held in!) Alles is nieuw voor me. De simpelste dingen ben ik niet meer gewend.

Maar ik kan al weer chagrijnige telefonistes te woord staan zonder me een hoedje te schrikken of verontwaardigd te zijn. 'Halloo! Ik kan voor het eerst sinds lange tijd een taxi bestellen, waarom ben jij niet heul erg aardig tegen mij?!' Ergens denk ik toch dat er een juichende en applaudisserende menigte op de stoep staat iedere keer als ik buiten kom. Jammer! ;)

Dus ja, soms is het spannend, maar dat is ook een luxeprobleem, want wat is het gaaf dat mijn wereld groter wordt! Ik heb het wel gezien hier binnen. En dan neem ik onaardige telefonistes en zeurende mensen graag voor lief.

Laat mij die wereld maar gaan veroveren. Ik denk dat dat best wel eens heel erg leuk kan zijn! :)