Kinesiologie

Merel Slotboom, Bergschenhoek

 

Al sinds april komt Merel, mijn kinesioloog, zo'n 1 x per maand naar me toe. Maar wat doet nu eigenlijk een kinesioloog? Laten we het google eens vragen.

'Kinesiologie brengt lichaam, energie en geest in balans. Het is een therapeutische manier van werken waarbij gebruik wordt gemaakt van spiertesten. Hierdoor worden onbalansen in het lichaam zichtbaar gemaakt. Nu kan worden geconstateerd waar, waarom én wanneer de balans in het lichaam verstoord is geraakt. Hier ligt veelal de oorzaak van de klachten. Deze kunnen fysiek en/of emotioneel van aard zijn. Hierna wordt uitgezocht op welke manier de balans op een effectieve manier kan worden hersteld of verbeterd.'

Wat ik zo prettig vind is dat het veelomvattend is. We hebben het heel concreet over de pijn in mijn benen, maar ook over psychische blokkades en onbalansen in mijn energetisch systeem.

De behandeling bestaat uit een combinatie van massage, aanraken, praten. Uit tips over voeding, supplementen en oefeningen.
Zij heeft mij doen inzien waar ik mee bezig was: "Waar is Cindy gebleven?"
Omdat ik vond dat ik toch al zo weinig te geven had, gaf ik het beetje energie wat ik had weg aan anderen. Niet aan mezelf. Misschien begrijpelijk, maar niet handig.
Iedereen weet dat je in het vliegtuig eerst het zuurstofkapje bij jezelf op moet zetten, voordat je er voor een ander kan zijn. Dat was ik even kwijt.


Uiteraard kun je op haar eigen site meer informatie vinden.
Link naar: Merel Slotboom, praktijk Movimento, Bergschenhoek.

Slingers, een roze bril en halfvolle glazen

Des te rotter mijn leven werd, hoe mooier het nu stiekem is. Hoe ironisch! Maar wat moet je als alles om je heen donker is? Het enige wat ik (na veel vechten, bierkaaien, usw.) nog kon bedenken was het opzetten van een roze bril.

Ik weet ook wel dat het een cliché is, dat het leven een feestje is en dat je zelf de slingers moet ophangen, maar hey, dat is niet voor niets een cliché. Omdat het zo ís! En ook al donderen ze iedere dag weer keihard naar beneden. Nou en?! Stug volhouden of zoiets.

Positief zijn. Is dat knap? Misschien. Maar het is ook eigenbelang. Want met wat slingers en een roze bril is het leven nu eenmaal een stuk leuker!

En ja, ziek zijn is ontzettend zwaar en ook ik huil, soms best wel vaak, heel hard tranen met tuiten. En ik ken die ene vraag maar al te goed: "Komt dit ooit nog goed?"

Maar it's up to me. What do I want to see?! Dus dan maar weer die roze bril opzetten en mij vastklampen aan grote en kleine dromen. Aan slingers en strohalmen. Dat het glas half leeg is, is waar. Maar dat het half vol is, is nét zo waar. Aan ons om te bepalen hoe we het willen zien.