Plan gewijzigd

Naar buiten gaan kost mij dusdanig veel energie, dat ik er voor kies om dat even niet te doen. Ik kan het niet opbrengen om na een uurtje zitten in de dierentuin, zo'n 3 dagen op bed of bank door te brengen. Een aantal maanden geleden was ik zo blij überhaupt buiten te zijn, dat ik de naweeën stralend voor lief nam. Nu niet. Ik word alleen maar chagrijnig van een slechte dag, ongeacht wat daar aan vooraf ging.
Nu ik van betere dagen heb geproefd, wil ik niet anders meer. Ik wil geen moeie, maar góeie dagen. Iédere dag! Punt.

Mijn bezoek aan mijn natuurgenezer in Enschede in november was ook een crime. Of beter gezegd de reis Rotterdam-Enschede-Rotterdam. Daar ik mij nooit meer zo ellendig wil voelen als na deze dag, heb ik besloten hier niet meer heen te gaan. Voorlopig heb ik nog een voorraad druppels van hem in huis en daarna zien we verder.
                                                    
Uiteraard zit er een lange-termijn-plan achter deze keuzes. Zonder al die fluctuaties hoop ik mijn stijgende lijn vast te houden! Zo moet ik nu bijv. nog bijkomen van het weekend met de prikkel-overload. Zie mijn vorige bericht. Dat is zo zonde!
Extra moeilijk is het nu de feestdagen er aankomen. Voor de allereerste keer in mijn leven heb ik Kerst gecancelled. Kerst zonder familie. Ik weet dat het beter is. Voor de lange termijn. But it makes me sad... 

Niet opgeven, niet opgeven, niet opgeven! Zoiets.